|   
 
|  | 
|  |  | 
 |  |  |  | -
 -
 -
 -
 -
 -
 -
 -
 -
 -
 
 
 -
 -
 -
 -
 -
 
 |  
 
|  |  | 
 |  |  |  | - -
 -
 -
 
 |  
 
 
 
 
 
 
 |  |  | 
|  |  |  autor: Piotr Kaczorowski
 
 Powrót
 
 
 ***
| on zawsze trochę z boku stał zawsze sam za barem przy kawie
 zatopiony w swoich myślach
 rozmyślaniach o sławie i książce
 która jeszcze nie nadeszła
 
 zawsze liczył tylko na siebie
 zawsze wierny sobie chciał
 pozostać anonimowym w tłumie
 współpasażerów autobusu
 linii chcę mieć święty spokój
 chciał
 
 każdy człowiek dla niego był
 ważniejszy niż matka i ojciec
 i on sam i oddał by wszystko
 drugiemu a sobie zachował by
 tylko słowa opowieści i ten
 rozpalony wzrok podczas
 opowiadania historii złego losu
 
 uśmiech był mu obcy a wzrok
 mordercy wyćwiczył w lustrze
 jak aktor do życiowej roli mówił
 mam jeszcze czas dorosnąć i
 na miłość i na szczęście teraz
 chce poznać życie być twardy
 jak krzyż na grobie babci Jasi
 mówili o nim ciepły wrażliwy
 człowiek
 
 potem się ożenił spłodził dziecko
 i wyjechał gdzieś do ameryki
 może może do Liverpoolu bądź
 Hamburga kupił dom pod hipotekę
 był szanowanym obywatel Chicago
 Liverpoolu bądź Mannowskiej Lubeki
 i umarł w wieku osiemdziesięciu
 dziewięciu lat
 
 dojrzał przejrzał a na końcu
 zaczął załatwiać się w pampersy
 
 lecz zawsze pozostał tym o którym
 mówili jest jak symboliczny karp
 którego musimy zabić aby tradycji
 silniejszy zabija słabszego stało się
 zadość
 
 
 |  |  | 
|  |  
| 
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |   |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  |  |  
|  |  |  | huśtawka 
 uczepiłam się twoich ust
 czyniąc z nich huśtawkę
 obłędu
 
 śmieję się teraz jak dziecko
 gdy mijam Twoje oczy
 unosząc się
 i
 opadając
 
 na huśtawce obłędu
 z której jeszcze nie spadłam
 
 Ewa Turska
 |  
 
 
 |  |