|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
autor: Mariola Badowska
Powrót
W atramencie Rafała W.
"I plącze się pismo zawodzi sztuka
Ręka porzuca pióro, noża szuka." R. Wojaczek
Skoro założyli, że jestem twoim damskim odpowiednikiem-
powiedzmy, że pisząc łączę się z tobą w atramencie.
Ciecz tę wylewam z pustej głowy
w środku nocy lub nad ranem.
Złorzeczą mi wtedy dłonie,
Złorzeczą i myśli.
Papier szybko gwałcę długopisem.
Wkładam do kieszeni nóż
i wsiadam do pociągu widmo,
by do 6:30 zajechać na stację.
Stację zwaną "Rzeczywistość".
Wysiadam. Ten sam atrament mnie spotyka-
załóżmy, że napisaliśmy nim kiedyś dokładnie te same słowa.
Zapewne były one wulgarne,
obsceniczne i ... spontaniczne.
Wyrwane z otchłani nienasyconego serca.
Złorzeczyły wszystkiemu co żywe.
Patrzę na zalaną atramentem kartkę,
Na otwarty nóż obok.
Otwieram czystą stronę,
by znów się z tobą połączyć.
Rzecz jasna- w atramencie.
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
huśtawka
uczepiłam się twoich ust
czyniąc z nich huśtawkę
obłędu
śmieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosząc się
i
opadając
na huśtawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
