|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
autor: Klaudia Rogowicz
Powrót
Hymn I
Świętości niezaprzeczalna,
Perkunowe ramię nad ziemią spoczywające,
ostojo mego smutku,
która jak tumany wzbijasz go ku górze i rozpraszasz jak popiół
po ćmy skrzydłach,
które się w ognisku spaliły,
w szale światła.
Perkunowa świętości,
Która ziemię kreujesz w desenie
i mnie rozkazałaś być w tych złych czasach,
gdy już ,
idąc do Mstowa,
żadna istota w przyjaźni trwać nie chce wiecznie.
Święć tą ziemię,
ona potrzebuje wyjść znowu w świat ducha.
W mroku i ogniach błękitnych tkwi,
a tylko czasem ktoś powie głosem zawieszonym:
"Wieczny odpoczynek....".
Trzeba tak świat na tory ustawić,
by do przodu mknął,
niech się nigdy nie stoczy w Dies Irae.
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
huśtawka
uczepiłam się twoich ust
czyniąc z nich huśtawkę
obłędu
śmieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosząc się
i
opadając
na huśtawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
