|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
autor: Adam ¦migielski
Powrót
Sen po Warszawie
Jak s±dzisz?
- Nie wiem zawsze bałam się ocen
z perspektywy czasu.
Ucz±, że pogoda jest zawsze tylko różnie
się objawia. Dzi¶ jej nie ma. Niebo przysłania sufit
a my tak nisko jak kwiaty w szklarni. Siadam
przy stole, samoloty zagłuszaj± muzykę. Władysław,
w rytmie bicia serca dodaje otuchy. Tej brakuje.
Słucham, więc z uwag±, nie za gło¶no, ale po cichu
by nie zbudzić się do walki, zwarty w szyku.
Wyrzekam się my¶lenia, po co, nad czym. Żywego
ducha po Helenie, jak ¶cierała kurze od ¶więta. Każdy
dzień był ¶więtem. Przypalam papierosa z widokiem
na miasto, kiedy¶ przez okno - czystki - kilka pomocnych
dłoni, nóg. Nie udało im się uciec. Podziurawione głowy.
Czy to jeszcze orzeł trzepocze? Nie, to bocian zabiera
moje dziecko. Wychodzę przez bramy jedn±, drug±
na miejsca zbrodni, wywiesić postulaty na grobie
znanych mi żołnierzy.
Jedna wiara za Polskę cmentarn±, za Polskę
szarego mydła, przetopionych zębów i włosów.
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hu¶tawka
uczepiłam się twoich ust
czyni±c z nich hu¶tawkę
obłędu
¶mieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosz±c się
i
opadaj±c
na hu¶tawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
